نوعی نوشیدنی رایج است که از دانههای بوداده و آسیابشدهٔ گیاه قهوه به دست میآید. گیاه قهوه بومی مناطق نیمهگرمسیری آمریکا و برخی از جزایر جنوب و جنوب شرق آسیا است، این گیاه از آفریقا به سایر نقاط جهان پراکنده شد و در حال حاضر در بیش از ۷۰ کشور کشت میشود که در درجهٔ اول مناطق استوایی آمریکا، جنوب شرقی آسیا، هند و آفریقاست، هنگام رسیدن میوهٔ گیاه قهوه، دانههای قهوه را برداشت و فرآوری میکنند. دانههای قهوهٔ خشک شده به درجات مختلف برشته میشوند، بسته به عطر و طعم مورد نظر، درجهبندیهای پخت مختلفی برای این محصول در نظر گرفته شدهاست، قهوه کمی اسیدی است و میتواند به علت داشتن کافئین بالا موجب تحریک انسان گردد.
قهوه عربی شدهٔ واژهٔ کفا یا کافا است که در اصل نام منطقه و شهری در جنوب غربی اتیوپی است که گیاه قهوه در ابتدا در آنجا یافت شدهاست، فرهنگنویسان عرب میگویند واژهٔ قهوه در اصل نام نوعی شراب بودهاست که بعدها نام این نوشیدنی شده و همچنین میگویند ریشهٔ این واژه، فعلِ «قها» (تلفظ: qahā) بهمعنی بیاشتها بودن است؛ زیرا در گذشته تصور بر این بود که این مایع باعث بیاشتهایی میشود.
این واژه همچنین از راه زبان ترکی به زبانهای اروپایی راه یافتهاست.
چندین دلیل دیگر برای نامگذاری قهوه آورده شده که یکی از مشهورترینهای آن این است که این واژه از یک زبان اتیوپیایی یا یک زبان آفریقایی دیگر گرفته شده باشد و در اصل نام منطقهای به نام کفا در جنوب غربی اتیوپی بودهاست. گمان میرود که گیاه قهوه در ابتدا آن جا یافت شده، در ضمن مردم آن منطقه به این گیاه بون میگویند.
ابوعلی سینا، حدود هزار سال قبل در کتاب خود شرح جامعی در مورد قهوه آورده که البته ایرانیان در آن عصر بر آن نام بونو نهاده بودند و بوعلی نیز همین واژه را به کار بستهاست. این واژهای است که هنوز در اتیوپی آن را به کار میبرند. بوعلی سینا قهوه را به منظور تحریک بیماران افسرده، مورد استفاده قرار دادهاست
دین اسلام نوشیدنیهای الکلی را حرام بهشمار میآورد و نوشیدنی قهوه به عنوان جایگزینی برای نوشیدنیهای الکلی استفاده میشد. این نوشیدنی از قرن ۱۳ میلادی بسیار محبوب و مقبول شد و تا اوایل قرن ۱۵ میلادی در مصر، شام و عثمانی بسیار مصرف میگردید و در همهٔ این شهرها قهوهخانههایی برپا شد، مقامات مذهبی در مکه، قاهره و استانبول تلاش کردند تا مصرف آن را ممنوع کنند، شیخها بر سر شباهت اثرات قهوه و الکل بحث میکردند و برخی به این اشاره میکردند که دست به دست کردن قوری قهوه، بی شباهت به دست به دست کردن پیاله شراب، نوشیدنی ممنوعه در اسلام نیست، اما در آخر با نوشیدن قهوه موافقت کردند.
قهوهخانه نهاد جدیدی بود که مردان در آن جمع میشدند و به صحبت کردن، شعرخوانی و بازیهایی مانند تخته نرد و شطرنج میپرداختند. آنها به مرکزی برای تجمع متفکران و به صورت ضمنی به رقیبی برای مسجد به عنوان محل ملاقات جمعی بدل شده بودند. برخی عالمان دینی معتقد بودند که قهوهخانه حتی از میکده هم بدتر است و مقامات هم متوجه شده بودند که این اماکن میتواند تبدیل به لانههای فتنه شود. با این حال همه تلاشها برای ممنوعیت مصرف قهوه، حتی با وجود صدور حکم اعدام در دورهٔ سلطان مراد چهارم (۱۶۲۳ تا ۱۶۴۰ میلادی)، به شکست انجامید. نهایتاً عالمان دینی به اجماع رسیدند که مصرف قهوه مباح است.
قهوه از دو مسیر به اروپا راه یافت، از طریق تجارت زمینی امپراتوری عثمانی و از طریق تجارت دریایی، از بندرهای یمن و شاخ آفریقا،پس از آغاز قرن هفدهم، گیاه قهوه که با قاچاق دانههای بسیار حاصلخیز به کشور هند راه یافته بود،
کافه رویال لندن، نقاشی از ویلیام اورفن به سال ۱۹۱۲
در این کشور هم پرورش یافت. تقریباً در سال ۱۶۵۰ میلادی، قهوه به کشور انگلستان وارد میشد و قهوهخانهها در شهرهای آکسفورد و لندن تأسیس شدند.
کشت گیاه قهوه در انگلستان از همان زمان آغاز گردید، اما آفتها و شرایط نامناسب جوی، گیاهان قهوه را نابود نمود و انگلیسیها مجبور شدند به جای کشت قهوه، به کشت چای روی بیاورند، در ابتدا در اروپا به قهوه، به عنوان نوشیدنی مسلمانان، با دیدهٔ شک نگریسته میشد، ولی گفته میشود که در حدود سال ۱۶۰۰، پاپ کلمنت هشتمچنان از یک فنجان قهوه لذت برد که انحصار آن در دست مسلمانان را خطایی بزرگ دانست و خواستار «تعمید دادن» آن شد. نوشیدن قهوه در اتریش، پس از شکست حصر وین در سال ۱۶۸۳ و مصادرهٔ ذخیرهٔ بزرگی از قهوه از ترکهای شکست خورده، افزایش شدیدی یافت.
تا قبل از آغاز قرن هجدهم میلادی، استفاده از نوشیدنی قهوه در سراسر اروپا رایج شده بود. کشورهای اروپایی این گیاه را به مناطق گرمسیری معرفی کردند تا این کشورها نسبت به کشت و تولید انبوه گیاه قهوه اقدام نمایند. در اروپا هم مانند خاورمیانه و ایران بزرگ، قهوهخانهها به مکانی برای معاشرت، مطالعه و تبادل نظر دربارهٔ موضوعات روز بدل شد. یک شباهت دیگر، امکان تبدیل آنها به مکانی برای اجتماع عناصر نامطلوب و خرابکاران بود. چارلز دوم،[و ۲] پادشاه انگلستان قهوهخانهها را «مکانی برای ملاقات خائنان و نشر شایعات سخیف دربارهٔ اعلیحضرت و وزیرانش» معرفی میکرد. در قرن ۱۸، قهوهخانه معروف پاریس، کافه پروکوپ، مشتریان ثابتی همچون مارا، دانتون و روبسپیر داشت که در طول انقلاب فرانسه در آنجا برای انقلاب طرحریزی میکردند.
دانههایی که دم میکنید از دانههای کوچک شده درخت قهوه است که بعد از جداسازی از درخت به شکلی که ما میبینیم در میآید.
قسمت روکش خارجی آن “Exocarp”، لایه زیرین آن “Mesocarp” به نازکی کاغذ و در لایه داخلی “parenchyma” نام دارد.
هسته قهوه از دو بخش تشکیل شده که در کنار هم قرار میگیرند و روی هر کدام را لایهای پوشاندهاست که اسم زیستمحیطی آن “spermoderm”نام دارد اما بهطور کلی در سیستم بازار جهانی به «لایه نقره ای» مشهور است
تاریخ قطعی ورود قهوه به ایران معلوم نیست. اما چون در آغاز پادشاهی شاه عباس قهوه خانه در ایران وجود داشته ممکن است که نوشیدن قهوه از عهد شاه تهماسب اول در ایران معمول شده باشد. قهوه در زمان صفویه جای خود را در میان نوشیدنیهای روزانه ایرانیها باز کرد و نمونهای است از ورود ایران به شبکه اقتصادی جهانی آن دوران. تا قرن نوزدهم که چای به نوشیدنی غالب مردم تبدیل شد. (هنوز در ایران کلمهٔ قهوه خانه حتی به مکانهایی که در آن چای سرو میشود هم گفته میشود که نشان میدهد قهوه در ایران متداولتر از چای بوده یا قبل از ورود چای، پای خود را به ایران باز کرده) همچنان این ماده سیاه و تلخ بسته به منطقهٔ جغرافیایی و طبقهٔ اجتماعی دوستداران خود را داشت. امروزه نوشیدن انواع قهوه از جمله قهوه فرانسه، اسپرسو، کاپوچینو و قهوه فوری و شیر قهوه طرفداران زیادی پیدا کرده. البته قهوه ترک بهخاطر محبوبیت میان ایرانیان ارمنی از گذشته در میان مردم رایج بوده و بهواسطه فال قهوه جایگاه خاص خود را داشته. قهوه از قرن نهم میلادی در ایران نوشیده میشد.
صوفیها با کمک نوشیدن قهوه میتوانستند خود را برای انجام مراسم مذهبی بیدار نگه دارند. در دوران صفوی بود که قهوهخانهها بهعنوان مکانهایی برای تجمع شاعران و هنرمندان در ایران رواج پیدا کرد. در سال ۱۶۶۴ کاشف الدین یک داروشناس صفوی، یک رساله در مورد ارزشها و خصوصیات قهوه به شاه عباس دوم تقدیم کرد. تاریخ فرهنگ نوشیدن چای در ایران تنها از انتهای قرن پانزدهم شروع شد. از آنجایی که کشورهای تولید کنند قهوه مسافت زیادی تا ایران داشتند، حمل و نقل قهوه به ایران مشکلات بسیار داشت، ولی نزدیکی تولیدکنندههای عمده چای نظیر چین به جاده اصلی تجارت آن زمان یعنی جاده ابریشم سبب شد که تجارت و حمل و نقل چای با سهولت بیشتری در ایران صورت بگیرد.
محققان طی تحقیقی نشان دادن که کافئین عصر گاهی نه تنها باعث اختلال خواب میشود، بلکه ساعت زیستی ۲۴ ساعتهٔ بدن انسان را نیز به هم ریخته و از نو به کار میاندازد، این ساعت مجموعهای از سیگنالهای مولکولی است که بدن را در برنامهٔ ۲۴ ساعته اش منظم نگه میدارد. نوشیدن قهوهای معادل دو برابر یک قهوه اسپرسو در سه ساعت قبل از خواب، ساعت بدن را بهطور متوسط حدود ۴۰ دقیقه به عقب میکشد، برای جبران این موضوع میتوان به قهوه، شیر اضافه کرد. در واقع ترکیب شیر با قهوه باعث از بین رفتن اثر کافئین موجود در قهوه میشود. این موضوع را محققان به صورت آنلاین در مقالهای تحت عنوان Translational Medicine Science به چاپ رساندند.
اگرچه اثرات کافئین بر روی هشیاری و خواب بهخوبی شناخته شده، اما محققان از چگونگی تأثیر آن بر ساعت شبانهروزی انسان مطمئن نبودند. آزمایش بر روی پنج نفر انجام شد که چند ساعت قبل از ساعتِ خواب طبیعی، به آنها یک قرص کافئین داده شده بود، سپس آنها در معرض نور کم یا شدید قرار گرفتند. نتیجهٔ این آزمایش نشان میداد که کافئین تقریباً اثری معادل نصف اثر قرار گرفتن در معرض نور شدید را دارد که یکی از بهترین راههای مطالعه برای جابهجاییِ ساعت بدن است. محققان همچنین دریافتند که سلولهای بدن انسان در معرض کافئین، ۲۴ ساعت شان را به اصطلاح کِش میدهند، اثری که آن را با مولکولهای مرتبط با ریتم ۲۴ساعتهٔ بدن در ارتباط میدانند. در عین حال، اعتقاد پژوهشگران در این زمینه حاکی از این است که نوشیدن قهوه در صورتی که در وقت مناسب باشد، میتواند باعث جبران تأخیر ساعت درونی بدن بر اثر پرواز با هواپیما شود
در سالهای اخیر، کشور برزیل با تولید حدود یکسوم قهوه در جهان رتبه اول را به خود اختصاص دادهاست. بعد از برزیل کشورهای ویتنام، کلمبیا و اندونزی به ترتیب در رتبههای دوم تا چهارم قرار دارند. اکثر مناطق کشت عمده قهوه بر روی[خط استوا|کمربند استوایی] و مناطق پر باران قرار دارند. دانههای قهوه در هر منطقه عطر و بوی مخصوص به خود را دارد بر این اساس عموماً قهوهٔ تولیدی را به نام کشور یا منطقهٔ تولیدکننده میشناسند مانند قهوه جاوه، قهوه کلمبیایی، قهوه کنا و غیره.
مرغوبترین قهوه که طعم و بویی منحصربهفرد دارد از بوتهای به نام عربیکا به دست میآید که قدیمیترین نوع قهوهاست و در ارتفاع ۱۰۰۰ تا ۲۴۰۰ متر بالاتر از سطح دریا رشد میکند. حدود ۷۵ ٪ از کل قهوهای که در جهان کشت میشود عربیکا است. قدیمیترین نوع قهوهٔ عربیکا، جاوه است که امروزه نامی شناخته شده محسوب میشود.
نوع دیگری از قهوه روبوستا نام دارد که در بلندی ۲۵۰۰ پایی رشد میکند و بیشتر از عربیکا تحمل سرما را دارد. میزان کافئین روبوستا دو برابر عربیکا است، اگرچه بو و طعم آن در رده پایینتری قرار دارد و ارزانتر است. روبوستا حدود ۲۵ ٪ از کشت قهوه جهان را تشکیل میدهد. نوع مرغوب آن هم برای تهیه اسپرسو به کار میرود. نوع دیگری از قهوه که در آفریقای غربی میروید لیبریکا نام دارد که درصد بسیار اندکی از دانههای قهوه از این نوع هستند.
به دلیل خاصیت نشاطبخشی قهوه، ضد افسردگیاست.
نوشیدن یک فنجان قهوه در بسیاری از مواقع سردردرا برطرف میکند.
تحقیقات ۹ ساله دانشمندانژاپنی نشان میدهد مصرف منظم قهوه به دلیل دارا بودن اسید کلروژونیک، خطر ابتلاء به سرطان کبد را تا ۴۹ درصد و مصرف نامنظم قهوه میتواند خطر ابتلاء به سرطان کبد را تا ۲۹ درصد کاهش دهد.
بوییدن دانههای قهوه میتواند باعث بازگشت اشتهای از دست رفته پس از آشپزیشود. مولکولهای قهوه با حرکات جنبشی خاص خود باعث جدا شدن مولکولهای غذا از گیرندههای بویایی بینی و بدین ترتیب باعث بازگشت اشتها میشود. این دو محقق همچنین این روش را جهت افزایش سلامتی حیوانات در موسسههای تحقیقاتی پیشنهاد کردهاند.
مصرف مکرر قهوه در طول ماه، با کاهش خطر ابتلاء به بیماری کلانژیت(بیماری کبد) همراه است.
قهوه حاوی پروتئینیاست که دارای اثری مشابه مورفین بوده و از خاصیت ضد درد و آرامبخشی برخوردار است. برخی از این پروتئینها مشابه پروتئینهای انسانی است. در آزمایشهای صورت گرفته بر روی موشهای آزمایشگاهی مشخص شد که اثرات تسکیندهنده پروتئینهای موسوم به opioid peptides از دوام بیشتری برخوردار بوده و با عوارض جانبی همراه نیست.
محققان ایتالیایی با مطالعه بر روی یک هزار و ۴۰۰ بزرگسال این کشور دریافتند که عادت مصرف کم قهوه برای حفظ سلامت مغزمفید است.
دارای خاصیت انرژی بخشی و اشتیاق آفرینی است.
دارای نقش کمکی در چربی سوزی
افزایش تحرکات فیزیکی
ارزش غذایی بالا
ضد آلزایمر
ضد پارکینسون
خواص مراقبتی بر روی کبد
مقابله با برخی از سرطان ها
قابلیت کاستن سکته قلبیو برخی دیگر از بیماریهای قلب
افزایش طول عمر
سینوزیت و عفونت مخاطی: قهوه به دلیل داشتن کافئین زیاد ادرارآور است و مایعات بدن را دفع میکند، از اینرو غلظت مخاطی سینوسها را بالا برده و غدد ترشحی را میبندد که باعث التهاب و زمینهساز رشد باکتریها میشود، بنابراین در تشدید بیماری سینوزیت بسیار مؤثر است.
مصرف قهوه برای افرادی که نارسایی کلیهدارند، به دلیل وجود درصد بالایی از پتاسیم، توصیه نمیشود و آنها میبایست، تحت نظر پزشک قهوه مصرف کنند.
سنگ کلیه: خوردن قهوه به صورت زیاد باعث دفع کلسیم از بدن و در نتیجه رسوب کردن آن در کلیهها و ایجاد سنگ کلیه میشود، بنابراین افراط در آن میتواند برای کلیهها مضر و سنگساز باشد.گرچه مبتلایان به سنگ کلیه باید خوردن قهوه را به کمتر از دو فنجان در روز کاهش دهند
افزایش فشار خون: قهوه باعث افزایش فشار خون میشود و افراد مبتلا به پرفشاری خون در برابر آن آسیب پذیرترند
برهمزدن سلامت خواب: قهوه سلامت خواب را برهم میزند و تا حد چشمگیری بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر میگذارد. بهتر است ۴ تا ۶ ساعت قبل از خواب قهوه مصرف نشود.
نفخ و سنگینی معده: خوردن قهوه بلافاصله بعد از غذا به دلیل نفخآوری معده را سنگین میکند و موجب رودل کردن میشود